تکه ۱۳

پنج شنبه صبح تیپ زدم و همراه با نبات زعفرونی رفتیم خونه مامان عیسی. 

از ۴ شنبه ش قاطی بودم هوارتا. عصر که رسیدم خونه سرم به شدت درد میکرد. تخت خوابیدم تا ۷. شب عمومحمد و خانواده به همراه مادر و فافا خونه مون مهمون بودن. بنده کمک که نکردم هیچ بچه م هم تا ۷ هوار مامان بود و خلاصه مامان بیچاره همه کاراش مونده بود. 

هستی هم خونه یکی از دوستای دانشگاهش مهمون بود و تازه ۹ اومد. خلاصه که بسیج من و هستی و مامان و فافا باعث برگزاری مهمونی شد. 

حسین حسابی با مصطفی و مجتبی بازی می کرد و خیلی باشون جور بود 

وقتی رفتن مفصل با بابا صحبت کردم. بابا هم تا دلت بخواد دلداریم داد و گفت که به محض قطع کردن تلفن من تماس گرفته با رئیس هستی اینا که دوست محسنه و چند روزیه حسابی رفته رو مخ بابا که محسن پشیمونه سرش به سنگ خورده و... دعوا کرده که این مرتیکه (محسن) روانیه. 

ازون ور به تو میگه میخواد برگرده ازونور با سحر شتک پتک میکنه و به ما فحش میده. بعد هم به مهندس و دکتر زنگیده بود و بهشون گفته بود که اموات زده زیر حرفشو فحش داده و گفته ما دس به یکی کردیم خونه شو از چنگش درآریم...  

منم باقی ماجرا رو تعریف کردم که بعد اونهمه فحش و فضاحت دوباره اس زده که من دوستت دارم نمیخوام از دستت بدم. بهتر از تو پیدا نمیکنم و منم حسابی زدم تو پرش که تو دروغگویی. به دروغگو اعتمادی نیست چه وقتی خوبه چه وقتی بده 

قرار این شد که تصمیم قطعی رو بذاریم فردا بگیریم . گفتیم دکتر باهاش حرف بزنه شاید قانعش کنه تا اونوقت ما هم فکر کنیم... 

خونه مامان عیسی خیلی خوش گذشت. از سفره رنگینی که ساعت ۴ بعد ازظهر!!! پهن کرد چیییی بگم براتون که هنر از دست ایشون چیک چیک مینمود . زرشک پلو با مرغ - پیراشکی - ۲ مدل سالاد - یه غذا که به کسی نگید اسمشو بلد نیستم ولی خیلی توپس بود.- ژله بستنی ۴ رنگ و خلاصه حالی نمودم.... 

 

و من همه مدتی که غذا میخوردم به این فکر میکردم که یا صاحب الزمان من دعوتش کنم بیاد خونمنون آبروم میره.... 

عیسی خیلی شیطونه. از در و دیوار بالا میرفت. ساعت ۶ پدرش اومد دنبالش و ساعت ۸ هم برش گردوند. یادم رفت از آلبوم جیستینش بگم که چقددددددددددر قشنگ بود.

شبش خونه هدی دعوت بودیم ۲۱ خرداد تولدشه. واسمون پیتزا درست کرده بود و ماکارانی. خیابونا خیلی شلوغ بود . ۱۰ رسیدم خونه هدی و بابا کم مونده بود کله مو بکنه... 

خلاصه که ۵ شنبه روز خوشمزه ای بود...  

واسه خواب رفتم خونه سمانه اینا و تا ۴ صبح درباره حسین و زندگی ور زدیم. ۴ من بیهوش شدم ولی سمانه گمونم تا ۶ نخوابید... 

در استرس غوطه وره طفلکی الحق که تصمیم سختیه... 

دیروز هم خونه ماد ربودیم. خبری نبود. 

طاهره(زنعمو حسن) واسه من قیافه گرفته بود در حد خدا که چرا ختم پدر بزرگش نرفتم . یکی نبود بهش بگه بیشین جات بینیم بابا 

پدر بزرگ زن عمو کیلو چنده!!!!! 

اعتراف میکنم اگه این اتفاق واسه منیرسادات افتاده بود هرجور بود میرفتم اما خوب بدجنسی شاخ و دم نداره....اینقدر از دستش لجم گرفته بود که بهش تسلیت هم نگفتم... 

دیشب مامان اینا رو مهمون کردم به کباب ترکی و بستنی و به این صورت جمعه هم خوشمزه به پایان رسید.... 

نبات خونه مادر اینا شاد بود و اذیت نکرد. احساس خاصی دارم اونجا...نمیدونم خوشحالم یا نه...

خونه مامان عیسی حس عجیبی داشتم. 

اونجا خونه خود اعظم بود. خونه بختش! خونه ای که توش عروس شده . مادر شده و جدا شده... 

اعظم دختر مهربون و مهمون نوازی بود. شاد بود تا وقتی عیسی بود . وقتی رفت یه هاله غم صورتشو پوشونده بود. اشک پشت پلکاش بود.   

از خودم متعجبم... هرگز تو یه مهمونی اینقدرساکت و آروم نبودم . همیشه اینقدر شیطونی میکنم که چند روز پیش یه بنده خدا بهم گفت اینقدر خودتو شاد نشون نده. اینجوری مردم فکر میکنن کسی رو تو مشت داری و به خاطر اون میخوای از محسن طلاق بگیری.... ازین حرف خیلی ناراحت شدم. اما بعد گفتم به درک. مردم همینن ...اما اونجا انگار زنی که رو به روم بود خودم بودم.. سحریبه نام اعظم...محسنی به نام دانشو حسینی به نام عیسی 

و همه این زن منو به یاد سحر می انداخت... چشمهاش ...لرزش صداش... خاطرههاش... . سختی هاش... 

وقتی گفت دانشحکم گرفته عیسی رو ۲۴ ساعت تو هفته پیش خودش نگه داره چرخیدم تااشکم رونبینه.. 

وقتی از خونه رفت تا عیسی رو تحویل بده تا وقتی بیاد تند تند اشکهام رو پاک میکردم... 

تو اتاق خوابش که قدم گذاشتم صدای خراب شدن یه زندگی میومد... 

۵ شنبه من خودم رو میدیدم تو چشمای تو اعظم... 

۵ شنبه زندگی خودم رو میدیدم تو خاطرات تو اعظم 

۵ شنبه دلم تنگ بود تو قلب تو اعظم 

۵ شنبه حسینم نبود  وقتی عیسای تو میرفت 

۵ شنبه چشمای حسین میخندید وقتی عیسای تو برگشت 

۵ شنبه دلم میلرزید وقتی چشمات بغض داشت  

۵ شنبه پیر شدم وقتی موهای سفید مادرت رو دیدم 

اعظم 

۵ شنبه سخت بود اما خیلی خوش گذشت... 

برای تو: 

گاهی گمان نمی کنی ، ولی می شود
گاهی نمی شود که نمی شود
گاهی هزار دوره دعا بی اجابتست
گاهی نگفته قرعه به نام تو می شود
گاهی گدای گدایی و بخت نیست
گاهی تمام شهر گدای تو می شود

منتظر روزی میمانم که همه شهر گدای نفس مسیحایی عیسای تو باشند.... 

و از تو ممنونم...