من و شانس...

من تو زندگی کلا آدم بدشانسی م...ناشکری هست یا نیست رو نمیدونم ولی کلا بدشانسم... 

تا حالا تو هیچ قرعه کشی برنده نشدم.. هیچ پرنده اقبالی رو هم تا حالا رو شونه هام ندیدم... 

اما هستی قطعا یکی از شانس های منه تو زندگی...شانسی که حقیقتا تو هر لحظه و ثانیه زندگی خدا رو به خاطرش شاکرم.... 

هستی ۳ شنبه ها ماموریت ورزش داره و زود میاد خونه...من هم دیروز اداره رو پیچوندم...رفتیم بانک چک تنخواه هستی رو نقد کردیم و گفتیم چه کار کنیم خوشمون بیاد (با لهجه جهانگیرشاه تو قهوه تلخ) بریم رستوران...(شرمنده م با این رژیمی که گرفتیم) 

خلاصه رفتیم رستوران شانلی. با تیپ اداره. بی آرایش . و قیافه های گره گوری... 

شرط میبندم این رستوران مدتها آدمی در حد ما لگن به خودش ندیده بود... 

و البته منو هستی چنان قیافه ای به خودمون گرفته بودیم کانه مهندسای بزرگترین شرکت تجاری دنیا... 

پس ازون که در حد ترکیدن خوردیم رفتیم پارک پردیسان و یه دور کامل پیاده روی کردیم... 

در راه برگشت تو ماشین من گفتم هستییییییی 

هستی : بله موافقم (این یعنی میای بریم بستنی بخوریم جواب : بله بله نیکی و پرسش)  

پس از صرف بستنی رفتیم خونه . 

دیروز تو خیابون یه لحظه با خودم گفتم: 

خدایا تو اینقدر بزرگی که هرگز امکان نداره همه درها رو به روی یه آدم ببندی... 

اگه هستی این هستی نبود . اگه تا این حد فداکار و مهربون نبود ..اگه رو اعصاب هم بودیم..چه زندگی جهنمی داشتیم... 

فردا ۵ شنبه است. قراره من و هستی صبح بریم سینما . عصر بریم خونه سمانه اینا.. 

و هستی امکان نداره هیچ ۵ شنبه ای جایی قراری بذاری فقط واسه اینکه من تو تنهایی غصه نخورم...  روزی چندین بار بهم زنگ میزنه با اینکه گاهی من چند روز یه بار بهش زنگ میزنم... از اداره صاف میاد خونه در حالی که قبل این خییلی با دوستاش این ور اون ور میرفت... 

و من شاید خیلی هم آدم بدشانسی نیستم... 

*  دوستان من عاشق هیچ ننه قمری نیستم. اون جمله پست قبل رو سمانه برام اس زده بود که چون قشنگ بود نوشتمش... 

*  امروز با ماهی خانوم چت کردم. آی که چقدر این بشر ماهه 

*  خدایا لطفا جو نگیردت. درسته که من این روزها شادم ولی یادت نره که حال اموات رو باید بگیری اساسی و منو از شرش خلاص کنی به زودی...