هفته ای پر از دپرسی

قرارمان فصل انگور... 

شراب که شدم بیا... 

تو جام بیاور... 

من جان.... 

---

 

هفته ای که مامان و بابا نبودند به سختی سپری شد.  

جمعه قبل از رفتنشون رفتیم خونه مادربزرگم واسه خداحافظی . سر سفره دیدم حسین با ذوق چنگال میکنه تو کتلت میخوره و ازون جایی که از صبحش خلقش عمری بود و هیچی نخورده بود منم جو گیر شدم کتلتا رو ریز کردم تو بشقابش که بخوره ناغافل چنگال رو زد تو چشم هستی... 

چشمش باد کرد و شد یه کاسه خون...و من مردم و زنده شدم تا تونست چشماش رو باز کنه... 

فرداش قرار بود بابا بیاد منو از اداره ببره خونه . ساعت ۱۲ زنگ زد که داره میره خونه. صداش عجله ای بود. نیم ساعت بعد زنگ زد گفت مامانم رفته پلاستیک آشغالا رو بذاره رو پله ها نبات در رو از پشت بسته . نبات این ور در مونده مامان اون ور در. خلاصه مامان سراسیمه میره پایین خونه همسایه مون و اونم خانومش نبوده. آقاشون چادر واسش میاره و زنگ میزنن به بابا که خودتو برسون. و بابا ۱۴ دقیقه ای با کلی خلاف رانندگی میرسه خونه میبینه نبات هلاک شده از بس گریه کرده.... شنیدنش قلبمو آورد تو دهنم وای به اینکه اونجا بودم.. 

خدا رو شکر چشم هستی سالم بود اما همون شب مریض شد و چنان سرمایی خورد که هنوزم خوب نشده... 

امانم تو این یه هفته بریده شد. تو راه خونه و اداره میدویدم که زودتر برسم خونه تا نبات کمتر تنها باشه. هستی هم رسما سرویسم کرد. لیمو شیرین دوست ندارم. سوپ از گلوم پایین نمیره. نشاسته و عسل چاقم میکنه. پیاز پخته بو میده و من رسما اعلام کردم من با تو خارج برو نیسسسسسسسستم..... 

ما هر سال شب میلاد امام هادی هیئت داریم که امسال دقیقات میشد فردای اومدن مامانم اینا. ۵ شنبه کارگر اومد در و پنجره و راه پله ها رو تمیز کرد در حالی که من و هستی هر کدوم از یه ور دمر و بی حال افتاده بودیم... به سختی بالا و پایین رو با هستی واسه هیئت آماده کردیم.  

تو این یه هفته به جز اداره هیچ کجا نرفتیم. هر کی زنگ زد دعوتمون کرد پیچوندیمش. به این گفتیم خونه اونیم به اون گفتیم خونه اینیم...خلاصه هفته ای داشتیم سرشار از دپرسی... 

شنبه فکر میکردم مامان اینا حدود ۹ شب میان . یه دفعه ساعت ۴ در باز شد و مامان اینا اومدن. نبات نمیدونی چه ذوقی میکرد. دور خودش میچرخید و داد میزد. اون شب تا ۱ کا رمیکردیم . مبلا رو جمع کردیم . همه خونه رو فرش کردیم . بلند گو ها نصب شد و خلاصه خونه برای هیئت اماده شد. 

این هیئت هیئتیه که اموات ما رو با اون آشنا کرد و در واقع اون این شب رو برای ما هیئت گرفت. پارسال تو همچین شبی خونواده اموات اومدن خونه ما و چنان دعوایی راه افتاد که اون سرش ناپیدا.......دیشب خدا خدا میکردم پس کله شون نزنه پاشن بیان... 

همه چی خوب بود. و دلم مثل همیشه پر غصه بود. و اشکام چیکه چیکه میریخت و دست خودم نبود... 

موقع دعا کردن حسین چهارزانو نشست و دستای کوچولوشو باز کرد و نمیدونی چه دعایی میکرد... 

شب موقع خواب بهش میگفتم چون تولد امام هادی هیئت داریم اسم پسر خاله رو میذاریم هادی و اونم می خندید میگفت آدی... 

 جدیدا تلفن رو برمیداره میگه اَ سَ یعنی الو سلام 

آسانسور و اتوبوس رو خیلی با مزه میگه. دست منو میگیره میگه دس باشو یعنی دستتو بده به من پاشو بیا...و یه کار با مزه ش این بود که ۵ شنبه که از پیش باباش اومد چند ساعت بعد تلفنو برداشت گفت عمه سَ... 

نبات شیرین ترین نباتیه که خدا آفریده...