تکه تکه های زندگی من
چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم...تکه تکه های زندگی من
چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم...فقط همینو کم داشتم...
وسط سرماخوردگی و گلو درد و تب و لرز سگی و صدایی که درنمیاد و کارمندای تنبل بی خاصیت که داد میزنی کار نمیکنن چه برسه صداتم در نیاد و مامانم که داره میره مشهد و من بیچاره که نمیدونم واسه مرخصی فردا و پس فردا مریضی خودم رو بهونه کنم دکی کمتر عصبانی میشه یا نبودن مامانم و سمانه که از صبح ۳ بار زنگ زده کار داشتم نتونستم باش بحرفم و اینقدر بی شعوره که نمیگه صدات درنمیاد من مزاحمت نمیشم و نمیدونم چرا فکر میکنه ماجرای عشق افلاطونیش به حسین و آرزوهاش برای اینکه حسین بره فکر کنه متنبه شه و برگرده برای من جالبه و فافا که قرار بود ۴ شنبه بیاد پیش نبات و ظاهرا نمیاد و دلشوره اینکه هستی به موقع میرسه خونه و نکنه بابا اینا از پرواز جا بمونن و صدای گریه نبات پشت تلفن که میگه ماما ماما و دل ضعفه و دلغشه خودم فقط و فقط و فقط یه چیز کم داشتم:
یه آخر هفته کذایی...
نمیدونم چه جوریاست که زندگی ما آدم ها بر خلاف اونچه تو فیلم های ایرونی هاست کاملا خاکستریه. گاهی متمایل به سفید گاهی متمایل به سیاه و این رنگ خاکستری اون چنان استادانه نقاشی شده که هرگز نمیتونی بگی دقیقا کجا بود که رفت به سمت سیاهی و دقیقا کجا بود که رفت به سمت سفیدی...
بعد ازون دپ زدگی عمیقی که بهش دچار شده بودم دیدم هیچ چیزی به اندازه یه خرید درست و حسابی روحیه م رو خوب نمیکنه و این شد که رفتم و یک عدد لپ تاپ برای تولد هستی براش خریدم..آخرش میمیرم و نمیفهمم چه ارتباط عمیقی وجود داره بین شاد شدن من و پول به اف دادن ... شاید این خرید به نوعی در ناخود آگاه من این حس رو به وجود میاره که هنوز هستم ...
ادامه مطلب شرح یه ۵ شنبه و جمعه کذاییه که یادش میفتم نمیدونم بخندم یا گریه کنم...
تولد امسالم...
* دوستان عزیز مشکل پست رمزدار حل شد . تصمیم گرفتم کا فی السابق سیاست سوت زدن رو در پیش بگیرم...چون چاره نیست همینه که هست...
* تولدم در حالی برگزار شد که فکر میکردم رفتن به فرحزاد و دیدار دوستان قدیمی که زمانی با هم ول بودیم تو صف های طویل جشنواره فیلم فجر باعث میشه یه کم از حال و هوای این حس بد که ۲۷ سالگی هم تموم شد دربیام. اما خوب محاسبه م غلط از آب درومد. دیدار دوستهای قدیمی شاید بدترین نتیجه ممکن رو تو روح و روانم گذاشت و باعث شد از ته دل آرزو کنم کاش امروز ۲۲ ساله میشدم. کاش نباتی در زندگیم نبود. کاش دلمشغولی های مادرانه ای وجود نداشت. کاش این حس گند که اگه بتونم از ایران برم و محسن بگه نباید نبات رو ببری اون وقت چی رو هرگز تجربه نمیکردم؟؟؟ ای کاش این سوال که اگه برم بی نبات اونوقت نبات چی به سرش میاد هرگز مطرح نبود؟؟؟؟ ای کاش میشد اگر کسی به دلم مینشست فرصتی بود تا بی محابا تلاشی برای جلب توجهش کرد... ای کاش ترس از مادر بودن همه جا با من نبود.... ای کاش وقتی دلم عشقی رو طلب میکرد فرصتی برای عاشقی بود... ای کاش روز تولدم جور دیگه ای بود...
ای کاش فضای من جوری بود که مجبور نبودم همه پازل ها رو کنار هم قرار بدم تا تصمیمی رو بگیرم. ای کاش من هم یک ۶۶ ی بودم. به دور از دغدغه های مادری جوان با فرزندیکه در آن روز ۵ شنبه نمیدانست کودکش کجاست و چه میکند...
ای کاش فرصتی برای ریسک بود... برای تجربه هایی جدید...برای قهرها و آشتی های دوستانه..برای پیامک زدن های یواشکی...
ای کاش
ای کاش
ای کاش...
و دلم برای خودم میسوخت...
و دلم هنوز هم برای خودم میسوزد...
ای کاش خدا قدری فقط قدری مهربان تر سرنوشت را برایم رقم زده بود...
* ۱ آبان تولد مامانم بود. برای مامانم و بابام بلیط گرفتم تا هفته آینده برن امام رضا...حس خوبی دارم. خوشحالم کاری براشون کردم.هرچند کاری کوچولو و کم...شاید اینطوری امام رضا صدام رو شنید...
* تولد امسالم بی شک بدترین تولد عمرم بود. خوشحالم که این روز نحس سپری شد و سپرده شد به تاریخ.
کارگروه های ادارمون...
بحث این هفته کارگروه هم ادامه بحثهای بهداشت روان بود و اینکه چه عواملی بهداشت روانی آدمها رو بیشتر به خطر میندازه. اگر ته خطر رو بذاریم ۱۰۰ طبق تحقیقات جهانی طلاق رتبه ۱۰۰ رو به خودش اختصاص میده (فارسیش میشه طلاق تا اندش میرینه تو اعصاب و روح و روان آدم)... رتبه بعدی مال خانواده ای است که دچار بحران طلاق میشه(منظور پدر و مادر و بچه هان اگه باشن)...
فلذا لختی به خودم حق دادم و دیدم خیلی هم حق دارم در بسیاری موارد
این هفته سه سری پرسشنامه پر کردیم . یکیش یه پرسشنامه جهانی بود درباره اینکه چه عواملی برای آدم ها استرس زاست و بهداشت روانی اونها رو به خطر میندازه....( اینم بگم که در دنیا خیانت بزرگترین عامل ایجاد استرس در خانواده هاست.بعد ازون فقر و شکستهای مالیه و بعد ازون بیماری یکی از اعضای خانواده) سوالها و آمارهایی که حاصل شد بعضی هاش واقعا جالب بود..چند تاییش رو مینویسم که شما هم کف کنید...این رو هم بگم که سوال که نمایش داده میشد ۵ ثانیه فرصت داشتیم تا گزینه رو تو رایانه جلومون علامت بزنیم و سپس نتیجه روی صفحه نمایش داده میشد....فلذا اولین چیزی که به ذهنت میرسید رو باید علامت میزدی... و اضافه کنم که این دوره ها مخصوص مدیران رده ۱ و رده ۲ ست...
حاضرین ۵۳ نفر: ۵۲ تا آقا ۱ خانوم (شرمنده اون شلغم خان که بین اون همه آقا میره کارگروه شخص شخیص بنده م)
چقدر با این جمله ها موافقید
* بدون جنس مخالف هرگز نمیتوانم زندگی کنم (۵۱ نفر موافق ۲ نفر مخالف)
* هر انسان در یک زمان مشخص فقط میتواند به یک انسان از جنس مخالف خود عشق بورزد ( ۴۹ نفر مخالف ۴ نفر موافق)
* دلم میخواهد ارتباطات عاطفی خارج از حیطه همسر و خانواده را تجربه کنم (۴۹ نفر موافق ۳ نفر مخالف ۱ نفر بی پاسخ) 
* ارتباطات عاطفی خارج از حیطه همسر و خانواده را تجربه میکنم (۳۱ نفر موافق ۲۱ نفر مخالف ۱ نفر بی پاسخ) 
* اگر همسرم ارتباط عاطفی خارج از منزل را تجربه کند هرگز با او زندگی نخواهم کرد (۵۳ نفر موافق)............حالا من حق دارم سرمو بکوبونم به طاق یا نه؟؟؟؟
* فرزندم را به ارتباط عاطفی قبل از ازدواج توصیه میکنم (۲۵ نفر مخالف ۲۶ نفر مخالف ۲ نفر بی پاسخ)
* کار برای من مهم تر از خانواده است (۳۲ نفر موافق ۲۰ نفر مخالف ۱ نفر بی پاسخ)
* از زندگی شخصی خانوادگیم راضی هستم (۳۸ نفر موافق ۱۵نفر مخالف )
* به نظر من لذتی بالاتر از هم آغوشی در دنیا وجود ندارد (۵۲ نفر موافق ۱ نفر مخالف)
.
.
.
.
.
.
دکی اومد وگرنه باقیش رو هم مینوشتم تا کف تر کنید که ........
* ۵ شنبه ای که گذشت تولد همسر اول دکی بود. اخبار متعاقبا ثبت خواهد شد.